Na negen chemo-kuren van elk drie weken en een operatie bereikt ons het bericht dat het allemaal heeft gewerkt en een grote kans bestaat dat het goed komt. Koffie en taart, zou je zeggen. Dat deden we natuurlijk ook, maar het blijft wennen. Als een gevaar moet worden toegeschreven aan het toeval komen we in opstand. Als ons zomaar iets kan overkomen maakt dat besef ons onzeker, willen we het in de hand hebben en voorzorgsmaatregelen kunnen treffen. Althans bij kanker. Er zijn natuurlijk wel natuurgeneesextremisten die zich kunnen verenigen onder de lokroep ‘kankerwaanzin‘ maar ik betwijfel of die (zoals kort geleden onder de lokroep ‘viruswaanzin‘ wel lukte) bij een demonstratie het Malieveld zouden vullen. Maar ja, kanker is voor zover we weten niet besmettelijk en de te nemen maatregelen kunnen zich in de beslotenheid van de zorginstellingen afspelen. Eén en ander werpt een vreemd licht op de menselijke natuur.