Tijdens de coronaviruspandemie vindt hij het raadzaam om op zaterdagen vroeg naar de kaasboer te gaan. Vlak voor 9 uur, als ze nog bezig zijn de kraam in te richten. Gisteren leek het asof hij alle tijd had. Geen rij. Hij was de tweede klant, waar er wel vier kunnen worden bediend. Hij begon een gesprekje om te laten zien dat hij alle namen nog kende en zocht naar Thirza, zijn favoriete kaasmevrouw.
Dat was zo ontstaan toen hij, ergens in 2017 dacht hij nu, werd begroet door een jeugdige kaasmeneer die hem voor het blok zette. De kaasmensen hadden kennelijk de tijd gedood door elkaar te vertellen wie hun favoriete klant was. De kaasjongen overviel hem door luidop te vermelden dat hij de favoriete klant van Thirza was, het kaasmeisje waarvan hij de naam toen nog niet kende. Het bericht werd op een schoolplein-pesterige toon gegeven. Er stonden iets van 15 klanten. Thirza stond te balen. Het enige dat hij doen kon was zeggen dat het goed uitkwam omdat zij, het kaasmeisje, ook zijn favoriete kaasmevrouw was.
Dat viel in goede aarde. Er is weinig dat zo goed werkt als in het openbaar uitgesproken wederzijdse voorkeurverklaringen.
Maar op deze Zaterdag gebeurde er iets. Linda merkte op dat Thirza gisteren jarig was geweest. Hij realiseerde zich dat ze nu 19 moest zijn geworden. Hij keek naar haar. Ze deed hem denken aan Hilary Swank in Freedom Writers. Een vrouw, waar het meisje nog doorheen kijkt. Hij dacht niet dat dat besef aan iets anders zou bijdragen dan hun afscheid.