Twee weken geleden, op 28 mei, stond ik op het punt een model te maken om het gedrag van de pandemie van het Coronavirus na te bootsen. Terugkijkend was de 28e de dag dat het nieuws turbulent werd.
Op die dag begonnen Trump en Dorsey hun twistgesprek over vrije meningsuiting en fact-checking. Het aantal coronavirusdoden in de VS overschreed die dag de 100.000. George Floyd was twee dagen eerder vermoord. De demonstraties tegen institutioneel racisme die de beelden ervan zouden ontketenen, waren toen nog lokale aangelegenheden in Minneapolis. Het was een kwestie van dagen voordat de explosieve, openbare debatten zich over het hele land zouden verspreiden.
Alle grote en veel kleine steden hebben minimaal twee weken lang aan de demonstraties deelgenomen. Gesprekken waren divers. Bijvoorbeeld over het gebruik van federale milities in staten en over de vraag of de demonstraties vreedzame protesten waren tegen ongrondwettelijke wetshandhavingspraktijken — of plunderingen door georganiseerde THUGS (zoals Trump het zou willen hebben) die op hun beurt vigilante gevoelens aanwakkeren die wel of niet legitiem zijn. En ondertussen blijven de beursindexen als een gek op en neer springen, terwijl het aantal coronavirus-sterfgevallen in de VS de 110.000 overschrijdt. Al deze kwesties laten krachten zien die inwerken op de dynamiek van de pandemie.
Het caleidoscopische en vluchtige karakter van deze krachten geeft aan hoe moeilijk het zal zijn om een speelgoedwereld te bouwen die het gedrag van de pandemie op een nuttige manier weergeeft. Alleen al het zich beperken tot de VS brengt de modelbouwer ernstig in de problemen. Indien wordt vereist om ook nog vijf andere rechtsgebieden mee te nemen dreigt hij of zij sprakeloos te worden.