Samen in paniek?

door

in

Voor wie een chemo doormaakt is het goed om aan de conditie te werken. Wandelen helpt daarbij. Als een vader van 75 en een dochter van 49 dat drie maal per week doen ontstaat ofwel de hel ofwel een soort vertrouwde lichtheid die het gewicht van al het meeleven dat een kale kop onvermijdelijk oproept ietwat compenseert. In Coronavirustijd ontstond daarbij een wandelschlagertitel: samen in paniek.

Vandaag is de dag dat Rutte (opnieuw in een persconferentie) de Nederlandse samenleving toesprak en (voorlopig overigens minimale) maatregelen aankondigde naar aanleiding van de opleving van COVID-19 besmettingen. Wie om zich heen kijkt ziet hoe samen in paniek er uit kan zien. In verschillende vormen:

Paniek bij wie vooral bang is voor zijn bedrijf (de meneer Winner-achtigen) en de invloed die de maatregelen daarop zullen hebben. In casu: vertegenwoordigers van de horeca die om 24 uur moet sluiten bijvoorbeeld.

Paniek bij wie vooral bang is voor de maatschappelijke orde en het draagvlak dat daarvoor nodig is, ook wanneer maatregels worden gesteld (de meneer Zifter-achtigen). In casu: Rutte, het parlement, demonstrerende COVID-ontkenners.

Paniek bij wie (meneer Buddy-achtig) vooral bang is voor zijn sociaal-culturele netwerk(en) en de contactmodaliteiten die nodig zijn om hen in leven te houden, en die door de maatregelen worden bedreigd. In het onderhavige geval: bijvoorbeeld verzorgend en onderwijzend personeel, praktiserende religieuze groeperingen en fans van theatergezelschappen en voetbalclubs. En natuurlijk de sekten met uiteenlopende ethische gedragsscenario’s voor en door ouderen (kwetsbaar) en jongeren (potentiële ‘dragers’ maar zelf min of meer COVID-immuun).

Er is ook paniek bij degenen die (als Knoop-achtigen) vooral bang zijn voor de intellectuele orde en de daarvoor vereiste gedeelde opvattingen over hoe consistentie tussen observaties en coherente verhaallijnen wordt bewaakt. In casu: het vertrouwen van de bevolking in de regering (zoals voor de president van de VS in de VS) en in een wetenschappelijk instituut (zoals het Nederlandse RIVM), die zich beide vrijheden veroorloofden bij het uitbrengen van richtlijnen voor het COVID-gerelateerde gebruik van gezichtsmaskers.

Deze vier vormen van paniek (economisch, constitutioneel, sociaal en instrumenteel) zoeken van nature de confrontatie, maar moeten toch samen door de deur waarachter het handelen ligt dat gekozen werd.