Het is mij niet helemaal duidelijk waarom de foto voldoende intrigerend is om hem elke dag meerdere keren te kunnen zien. Dus toen ik me realiseerde dat ik hem meer dan een jaar had, besloot ik om te proberen erachter te komen waar mijn voorkeur op gebaseerd was en begon wat te googelen. Kunbei had gemaild dat de foto van een oude fabriek is en dat de straat haar doet denken aan de straat waardoor ze rond 1990 naar school liep. Op zoek naar een combinatie van Chongqing, ‘graffity on street’ en JOY (dat op de foto verschijnt) produceerde Google heel veel foto’s. Sommigen van hen zagen eruit als genomen vanuit een vergelijkbare perspectief.
Deze reeks foto’s is geordend om te illustreren dat de straat vrij recent is veranderd van een vergeten gebied in Chongqing (2017) in een hotspot van interesse, ook voor toeristen, zo lijkt het, in 2018. Het gebouw aan de linkerkant is Eling Fabriek 2, de belangrijkste fabriek in China voor kleurgedrukt materiaal, die ergens in de jaren 1980 werd gesloten en in 2012 werd herbestemd door Chongqing als industrieel-architectonisch monument met de functie van centrum voor de kunsten. Het wordt “testbed 2” genoemd als een eerbetoon aan een soortgelijk project in Londen (“testbed 1”).
De reeks foto’s illustreert hoe de oorzaak van interesse (zoals oud en nutteloos zijn geworden, en onaangeroerd gebleven door economische en technologische innovatie) van zijn authentieke aantrekkingskracht wordt beroofd door het aantal mensen dat daadwerkelijk wordt aangetrokken, en hoe de attractie deze verandert. Testbed 2 is niet meer Factory 2. En geen van de latere foto’s zou het als mijn startscherm hebben gered.
Deze wel, daarentegen.