Het is nu mooi weer, maar vanochtend sneeuwde het, ik denk met vlokken die onderweg al smolten, ze vielen loodrecht naar beneden, dicht op elkaar en vrij snel. Om wanhopig van te worden. Toch maar iets doen. Dan maar iets over Ding Ling te weten zien te komen.
Geboren in 1904 behoorde ze tot de 4 mei beweging, een literaire club die zich losmaakt van de traditionele Chinese cultuur. Het Confucianisme heeft tegen 1920 de trekken aangenomen van een politiek keurslijf dat de corrupte elite beschermt. En de politiek is dan in China in een identiteitscrisis, na de Boxer oorlog en na de erop volgende internationale sancties. Ook het verdrag van Versailles roept verzet op.
Een tijd van strijdende lokaal gesteunde generaals volgt. Zij bevolken het politieke toneel. Die strijd verwordt tot een burgeroorlog die rond 1949 eindigt met de Kwomintang in Taiwan en de CCP op het vaste land. Hij duurde van 1927 tot 1949, met een onderbreking door de Tweede Chinees-Japanse Oorlog tussen 1937 en 1945.
Ding Ling werd in 1932 lid van de CCP en heeft na publikatie van afwijkende opvattingen 5 jaar gevangen gezeten. Ze heeft literaire middelen ingezet om haar eigen gedachten te tonen. In een leven dat steeds werd ingeperkt door een dominante moraal, of die nu feodaal-achterlijk was, of van de 4 mei beweging, of mee-ontstonden met de grillen van de CCP (de sprong voorwaarts, de culturele revolutie, de geopende economie) of werden ingeroepen door de feministen in de USA (dat ze in 1981 bezocht).
Velen uit de 4 mei beweging zagen toegankelijke literatuur als een belangrijk instrument om de politieke cultuur te beïnvloeden. Ik ga ook van dat middel gebruik maken. Ook ik zie mijn eigen opvattingen te vaak afketsen op de dominante moraal (en mijn eigen onvermogen). Ik gebruik dan ‘fictie’ als etiket.