Een wereld gevuld met jurisdicties

Wie een speelgoedwereld wil maken die bruikbaar is voor het nabootsen van hoe regelgeving internationaal uitwerkt en tot stand komt heeft in elk geval een soort zandbak nodig waarin geopolitieke structuren kunnen worden geschetst, en de infrastructurele kanalen waarvan bij grensoverschrijdend handelen gebruik kan worden gemaakt. Er moeten dus gebieden worden afgeperkt, grenzen gesteld en infrastructuren aangelegd.

Onze wereld is als een quilt. Lapwerk, waarbij elk lapje een jurisdictie voorstelt. Jurisdicties hebben talloze onderdelen en karakteristieken die bij het realiseren van internationaal gecoördineerde regulering een rol spelen. De ontwerper moet daarbij keuzen maken en zich beperken. Vooralsnog geeft hij aan elke jurisdictie een variabele voor een vertegenwoordiger (president), een cultuur (een geordend samenstel van groepen met een eigen moraal), een regering (wetgevers en -handhavers), een economie (een samenstel van markten) en een infrastructuur (met fysieke en intellectuele netwerken). Die variabelen krijgen de vorm van lijsten zodat ze onderweg leeg kunnen worden gelaten en kunnen worden aangepast. Jurisdicties krijgen een lapje om te reguleren (aanvankelijk at random) toegewezen.

Hoe laten we de relevante infrastructuren er in die wereld uitzien? Als netwerken die zijn gebaseerd op een beperkt aantal connecties per jurisdictie? Ik laat zes voorbeelden zien, waarbij wordt gestreefd naar respectievelijk een gemiddelde van 1, 2, 3, 4, 5 en 6 connecties per jurisdictie.

• 

• 

• 

• 

• 

• 

We gebruiken de volgende methode. Eerst maken we een wereld, nog zonder lappen te onderscheiden. Er zijn wel coördinaten. We kiezen het aantal jurisdicties en geven ze met behulp van random coördinaten een (voorlopige) plek.

De zes grafieken laten zien hoe infrastructuren er aanvankelijk uit komen te zien wanneer we uitgaan van wereld waarin een willekeurige jurisdictie zoekt naar aan willekeurige partner, onder de voorwaarde dat het gemiddelde aantal links rond het opgegeven R0 getal blijft. (Dat getal komt uit de wereld der epidemiologen en verwijst naar het aantal besmettingen dat een enkele persoon verspreidt.)

We tonen de resulterende netwerken in een visueel geoptimaliseerde vorm.

Wanneer we proberen een indruk te krijgen van welke weergave het meest bruikbaar zou kunnen zijn voor de begintoestand van de speelgoedwereld is het duidelijk dat het r0-getal ertoe doet voor de structuur van het netwerk. Wat wanneer de voorkeur verdient komt nog aan de orde. Dat geldt ook voor alternatieve opbouwmethoden (als met wat preferential attachment wordt genoemd).