De ideale AlphaZero speler ben ik zelf

door

in

Ik heb het hier over mezelf als AlphaZero speler, niet over een computer. Over bewuste denkkracht, niet over kunstmatige intelligentie.

Er is weinig waarover ik me zo verbaas als over de graagte waarmee massa’s medemensen de hen toegemeten tijd en bewuste denkkracht erop richten hoe die het beste en op hedonistische wijze te verdoven (DHV).

Zit hier een wedstrijd in? Kan ik een DHV-competitie beginnen? Kan ik die competitie simuleren in een speelgoedwereld? En daarbij een AlphaZero aanpak inzetten? Kan ik AI gebruiken om aan mezelf efficiënt te leren hoe ik het beste mijn denkkracht op hedonistische wijze kan verdoven? Is dat wat ik wil?

Is dat wat ik wil in een tijd waarin ik de handen uit de mouwen zou moeten willen steken om bij te dragen aan het bestrijden van de pandemie en zijn gevolgen, van de klimaattransitie en zijn gevolgen, van de de extreme ongelijkheden en hun gevolgen?

Kan ik misschien dat waarvoor ik de handen uit de mouwen zou moeten steken vertalen in wedstrijden waarvoor AlphaZero me zou kunnen helpen om ze te winnen?

Dat wordt nog een heel gedoe als het eigenlijk wereldwijd om meerdere competities onder verschillende spelregels gaat, spelregels die net als een virus gedurende de rit kunnen veranderen?

Ik denk teveel, maar verdoving zoek ik niet. Wie teveel wil moet sowieso zijn scope beperken.


Reacties

Eén reactie op “De ideale AlphaZero speler ben ik zelf”

  1. […] een even. Was ik zelf niet bezig met een zo’n denkpatroon? Misschien. Ik zit er in elk geval dicht bij. Mao trouwens ook. Opletten dus maar. Het zou immers zo […]